بالاخره در اينجا حضرت مسيح نازل شده و در نماز به حضرت مهدي‏ عليه السلام اقتدا خواهد کرد. [6] .
ابن بطريق در «العُمْده» به نقل از ثعلبي در تفسيرش چگونگي نزول حضرت عيسي بن مريم ‏عليها السلام را اين گونه توصيف کرده است: «... يَنزِلُ عيسَي بْنُ مَرْيَمَ علي ثَنْيةٍ مِنَ الاَرْضِ المُقدَّسَةِ يُقالُ لَها أثبني و عَلَيهِ مِمْصَرَتانِ و شَعرُ رَأسِهِ دَهينٌ وَ بِيَدِهِ حِرْبَةٌ وَ هِيَ الَّتي يَقْتُلُ بِها الدَّجَّالَ فَيَأتِي بَيْتَ المَقْدِسَ وَ النَّاسُ فِي صَلاةِ العَصْرِ وَالاِمامُ يَؤُمُّ بِهِمْ...» [7] ؛ «حضرت عيسي بن مريم ‏عليه السلام بر بخشي از سرزمين مقدس - که به آن «اثبني» گويند - فرود مي‏آيد؛ در حالي که دو لباس بر تن دارد و موهاي خويش را روغن مالي کرده است به دست خود حربه‏ اي دارد که به وسيله آن دجّال را مي‏کشد. پس به معناي بيت ‏المقدس مي‏آيد، در حالي که مردم در نماز عصر هستند و امام بر آنان امامت مي‏کند...».
امام علي ‏عليه السلام از «بيت ‏المقدس» در آستانه ظهور به عنوان بهترين جاها ياد کرده، فرموده است: «... خَيرُ المَسَاکِنِ يَومَئِذٍ بَيْتُ المَقْدِسِ، وَلَيَأتِيَنَّ عَلَي النَّاسِ زَمَانٌ يَتَمَنّي اَحَدُهُم اَنَّهُ مِنْ سُکّانِهِ»؛ [8] «بهترين جاها در آن روز بيت‏ المقدس باشد و بر مردم زماني در آيد که هر کدامشان آرزو کنند که از ساکنان آنجا باشند».

پی نوشت ها:
[1] ر.ک: الکافي، ج 8، ص 144، ح 114؛ التهذيب، ج 6، ص 107 و22.
[2] ر.ک: بحارالانوار، ج 14، ص 72.
[3] ر.ک: مستدرک الوسايل، ح 10، ص 324.
[4] الکافي، ج 3، ص 286.
[5] اسراء (17)، آيه 1.
[6] ر.ک: منتخب الاثر، فصل 84، ح 13.
[7] ابن بطريق، العمدة، ص 430، ح 901.
[8] کمال‏الدين و تمام النعمة، ج 2، باب 47، ح 1.